Nasza absolwentka dr Izabela Dłużyk wyróżniona tytułem „Człowiek bez Barier” 2025
Dokumentalistka dźwiękowa i rejestratorka dźwięków natury, pracowniczka Centrum Języków Obcych Uniwersytetu Gdańskiego, absolwentka filologii angielskiej i filologii rosyjskiej na Wydziale Filologicznym UG, osoba od urodzenia niewidoma - dr Izabela Dłużyk została uhonorowana tytułem „Człowiek bez Barier” 2025!
Uroczysta gala wręczenia nagród odbyła się 2 grudnia 2025 r. na Zamku Królewskim w Warszawie. - Żyjemy w świecie, który jest trudny, czasami nawet bardzo trudny, ale jest też niezwykle piękny. Tylko to piękno to są takie okruchy, które trzeba pozbierać, trzeba się za nimi rozejrzeć - mówiła laureatka, odbierając statuetkę.
Dr Izabela Dłużyk odbiera nagrodę. Fot. Tomasz Gzell/PAP
Dr Izabela Dłużyk, na co dzień nauczycielka akademicka w Uniwersytecie Gdańskim, od 12 roku życia nagrywa dźwięki przyrody. Uzbrojona w profesjonalny magnetofon, ruszała na wyprawy w głąb Puszczy Białowieskiej, a także amazońskiej dżungli, gdzie nagrywała wyjątkowy gatunek papug. Rok po roku i dzień po dniu udowadnia, że nie ma dla niej rzeczy niemożliwych, a niepełnosprawność nie przekreśla marzeń ani nie uniemożliwia cieszenia się życiem i czerpania z niego pełnymi garściami.
- Moją największą pasją jest słuchanie i nagrywanie przyrody - mówiła na filmiku prezentującym jej sylwetkę. - Pracuję na uczelni, gdzie próbuję prowadzić badania naukowe też dotyczące dźwięku. Można powiedzieć, że właściwie wszystko w moim życiu dotyczy dźwięku. To, że jestem niewidoma od urodzenia, wpłynęło na moją wrażliwość w odbieraniu dźwięku. Bardzo głęboko zapadł we mnie dźwięk jako zjawisko, co na pewno związane jest z tym, że nie widzę. Nie mówię tego z pozycji, że czegoś mi brakuje - bardziej z pozycji tego, że to mnie ukształtowało.
Odbierając statuetkę „Człowiek bez Barier”, dr Izabela Dłużyk dziękowała przede wszystkim swojej rodzinie, która od dzieciństwa wspierała ją w rozwijaniu pasji i dążeniu do celów. Dodała, że od najmłodszych lat była pełna marzeń i pomysłów.
- Najważniejsze jest to, że my żyjemy w świecie, który jest trudny, czasem nawet bardzo trudny, ale z drugiej strony jest niezwykle piękny. Tylko to piękno to są takie okruchy, które trzeba pozbierać, trzeba się za nimi rozejrzeć - mówiła laureatka. - I najważniejsze jest to, żebyśmy się tym dzielili: żebyśmy się dzielili pięknem, żebyśmy się dzielili dobrem, bo dzięki temu pozostajemy ludźmi. To jest to, co nas rozwija, co nas ubogaca, co nas łączy. Dopóki będę to potrafiła, dopóki tego nie zgubię, będę na swoim miejscu.
Celem konkursu „Człowiek bez barier” jest prezentowanie osób z niepełnosprawnościami, których zaangażowanie i postawa społeczna motywują innych do przełamywania własnych barier. Plebiscyt organizowany jest od 20 lat przez Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji.
Relację z gali wręczenia nagród można obejrzeć na stronie: Człowiek Bez Barier.