Pożegnanie Klaudii Renusch doktorantki na Wydziale Filologicznym

Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość

o śmierci

Klaudii Renusch

Słuchaczki Filologicznych Studiów Doktoranckich

na Wydziale Filologicznym UG.

Rodzinie i bliskim składamy z serca płynące wyrazy współczucia.

Dziekan i społeczność akademicka

Wydziału Filologicznego

Uniwersytetu Gdańskiego

Klaudia Renusch (09.02.1991-30.03.2021). Wspomnienie

Z  wielkim bólem i przytłaczającym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o nagłej śmierci naszej Przyjaciółki, Koleżanki, Uczennicy, słuchaczki Filologicznych Studiów Doktoranckich Klaudii Renusch. Pozostawiła ona po sobie dotkliwy brak, którego nie da się uśmierzyć i z którym nie sposób się pogodzić.

Bardzo rzadko zdarza się, zwłaszcza w czasach merkantylizacji i nastawionego na autopromocję steatralizowania wielu obszarów życia, spotkać osobowość, w której tak harmonijnie łączą się cechy charakteryzujące prawdziwego humanistę – empatia, intelektualna sumienność i rzetelność, bezinteresowność w dążeniu do wiedzy; osobę, w której poczynaniach twórczych i naukowych te wszystkie zalety znajdują pełne odbicie, a przy tym skromną, nieepatującą nadmiarem ego, co jest niekiedy przypadłością osób utalentowanych.

Od chwili, gdy w 2010 roku podjęła studia na gdańskiej polonistyce, Klaudia Renusch  należała do wyróżniających się studentów specjalności publicystyczno-dziennikarskiej. W latach studenckich była przewodniczącą Naukowego Koła Polonistów, jego dobrym duchem, dyskretną inspiratorką tworzącą pole dla aktywności i aspiracji koleżanek i kolegów oraz podporą ich inicjatyw. Współorganizowała znajdujące duży odzew na uczelni przedsięwzięcia – konferencję popularnonaukową „Wściekłość i oburzenie. Obrazy rewolty w kulturze współczesnej” czy wystawę poświęconą gdańskim latom dydaktycznym Profesor Marii Janion. Już wówczas wykazała się talentami organizacyjnymi, które objawiły się w pełni w okresie jej współpracy z gdańskim Instytutem Sztuki Wyspa. Angażowała w tę działalność swoją wrażliwość i zapał, a jednocześnie wnikliwość, która pozwalała dokonywać interpretacji projektów trójmiejskich artystów. Rozwijała swoje doświadczenia edytorskie, aktywność ta znalazła wyraz w współredagowanych przez nią publikacjach, między innymi Grzegorz Klaman: Polonia (Państwowa Galeria Sztuki, Sopot 2016).

Równolegle poszerzała swoje horyzonty literaturoznawcze. W 2015 roku obroniła pracę magisterską „Paradygmat Gombrowicza”. Doświadczenie emigracji jako doświadczenie egzystencji w biografiach literackich Sławomira Mrożka i Janusza Głowackiego, bardzo dobrze ocenioną przez nieżyjącą już doktor Joannę Puzynę-Chojkę. Po przyjęciu na Filologiczne Studia Doktoranckie, z radością została powitana przez promotora na seminarium doktorskim i zaproszona do Pracowni Krytyki Artystycznej, w ramach której organizowała z nami takie przedsięwzięcia jak „Kino według Marii Janion” czy „Re: Iredyński”. Brała udział w wielu konferencjach, publikowała artykuły w kilku monografiach zbiorowych oraz krajowych czasopismach. Śmierć przerwała jej pracę nad rozprawą doktorską, zatytułowaną „Lęk jest kluczem do mnie”. Intymistyka Sławomira Mrożka w perspektywie psychiatrii humanistycznej.

Pozostanie w naszej wdzięcznej pamięci jako wieloletnia przyjaciółka, nieodżałowana towarzyszka rozmów, dyskusji, wnosząca w nie młodzieńczą świeżość, a jednocześnie dojrzałość wywiedzioną z trudnych życiowych doświadczeń; osoba wyczulona na krzywdę, obdarzona etyczną intuicją, sercem dla ludzi i zwierząt, z taktem i wyczuciem dostrzegająca problemy innych, oferująca im bezinteresowną pomoc, uwagę i ludzkie ciepło.

Czasu otrzymała tak mało, dała z siebie tak wiele.