Czy możemy jeszcze uratować naszą planetę? - rozmowa prof. Anny Filipowicz z prof. Ewą Bińczyk
Rozmowa profesor Anny Filipowicz z profesor Ewą Bińczyk:
Czy człowiek zniszczy życie na Ziemi? Czy możemy jeszcze uratować naszą planetę?
po pokazie filmu „Antropocen: epoka człowieka” reż. Jennifer Baichwal, Nicholas de Pencier i Edward Burtynsky
- Środa, 22 maja | 20:00 | sala Warszawa
- Gdyńskie Centrum Filmowe Plac Grunwaldzki 2
- Bilety 12-18 zł
- W języku polskim.
- Partner: WWF Polska
Discussion: Will humans destroy life on Earth? Can our planet still be saved?
after the screening of “Anthropocene: The Human Epoch” by Jennifer Baichwal, Nicholas de Pencier and Edward Burtynsky
In Polish only
Partner: WWF Poland
Porozmawiamy o epoce antropocenu, w której dominacja człowieka kształtuje Ziemię i pociąga za sobą nieodwracalne w skutkach zmiany środowiskowe. Postaramy się odpowiedzieć na pytanie czy mamy jeszcze czas na uratowanie życia na Ziemi takim, jakie znamy, i jeśli tak, to w jaki sposób możemy tego dokonać. Poruszymy kwestie wpływu naszych codziennych wyborów i działań, a także konieczności wywierania nacisku na władze publiczne oraz decydentów, aby wywiązywali się ze swoich obowiązków zapisanych w Konstytucji RP (art. 74) dotyczących dbania o ochronę środowiska.
Rozmówczynie:
dr hab. Ewa Bińczyk - autorka książki „Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu”. Kieruje Zakładem Filozofii Nauki w Instytucie Filozofii UMK. Zajmuje się współczesną filozofią nauki i techniki, studiami nad nauką i technologią, a także socjologią wiedzy naukowej.
dr hab. Anna Filipowicz – dr hab. nauk humanistycznych, wykładowczyni w Katedrze Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej UG, antropolożka literatury. Zajmuje się badaniami nad polską poezją współczesną z perspektywy ekokrytycznej i postzależnościowej. Publikowała w licznych rozprawach i czasopismach z dziedziny animal studies, studiów nad ciałem i cielesnością oraz studiów nad rzeczami. Autorka książek „Sztuka mięsa. Somatyczne oblicza poezji” oraz „(Prze)zwierzęcenia. Poetyckie drogi do postrantropocentryzmu”.
